Balıkesir’de annesiyle birlikte en son 25 yıl önce pikniğe gittiğinde dışarıya çıkabildiğini söyleyen Ayşe Arslan, “24 saatim hep bu odada geçiyor. Yani dışarıya çıktığım zaman sokakta bir sokak köpeğini görmek bile insana çok değişik geliyor. O kadar hoş geliyor ki benim mesela şey dikkatimi şu çekiyor. Benim özürlülüğüm bizim apartmanın bahçe kapısına indiğimiz zaman orada bitiyor. En son parka geçen ay gittim. O kadar güzeldi ki çamları görmek; böyle kuşlar, hayvanlar. Çocukları parkta izlemek çok güzeldi” dedi. Altıeylül’ün Bahçelievler Mahallesinde oturan Ayşe Arslan ve Fatoş Arslan kardeşler doğuştan bedensel engelli. Fatoş Arslan 2006 yılına kadar zor da olsa ayakta durabilirken, sonrasında bu yetisini kaybetmiş durumda. Yaklaşık 6 ay önce babalarını kaybeden Arslan kardeşlerin kişisel bakım ve ihtiyaçlarını ise 80 yaşındaki anneleri Süreyya Arslan karşılıyor. Kanser nedeniyle bir göğsü alınan ve menüsküs nedeniyle ayakta yürümekte zorlanan Süreyya Arslan, çocuklarının çocuklarını evden dışarıya çıkaramasa da, ev içinde kucaklayıp, ihtiyaçlarını gidermeye çalışıyor. (Necdet Pekmezci)